Categorie: Geen categorie

2016 was voor mij een heel uitdagend en spannend jaar. Een jaar van ontdekken, proeven en maar vooral van durven springen.

Mijn 2016 zat vol met fantastische opdrachten waarbij ik mocht werken voor en met schitterende mensen.

Ik mocht CrossCast administratief ondersteunen, de eerste fase van de reconversie van Du Parc Aalst coördineren, de debiteurenadministratie van Bosta België nv doen, het 10-jarig event van More@Mere van speakers voorzien waaronder mezelf, de sociale media verzorgen van City Music, Studio Ajoin, Ajoin Music, het SULBB, Spirou Sailing, de bedrijven van Dok Noord, Go Sport Belgium, de website up to date houden en van content voorzien van Il Sorrento Aalst, Du Parc Aalst, Wonen en Werken op Dok Noord, management assistent zijn bij MultiMinds bvba.

Hard werken maar heerlijk, super, plezant, leerrijk, grappig, uitdagend,…

Bedankt voor het vertrouwen, de mooie samenwerking, de heerlijke gesprekken, de wijze lessen, de tips, de vriendschap, de steun,…

Er staan al heel wat nieuwe uitdagingen voor de deur van 2017 en ik laat ze met een big smile binnen. Het wordt opnieuw een heerlijk jaar waarin ik jou zal ontzorgen.

Proost op 2017!

Wisken

Ken je nog dat liedje van Stef Bos uit 1993 over De Radio? De radio is zo’n vanzelfsprekend onderdeel geworden in ons leven. Zelfs met het bestaan van Spotify en dergelijke, blijft de radio overeind. Waarom? Ach, we hebben simpelweg nog altijd nood aan een echte stem en een live interactie.

Sinds ik werk bij MultiMinds bvba in het SULBB gebouw te Aalst maakte ik van naderbij kennis met het radiomaken. City Music zit immers op hetzelfde verdiep, vlak aan de lift. Voor het naar huis gaan stak ik er, gestuurd door mijn grote nieuwsgierigheid, al eens mijn hoofd binnen voor een babbel.

Als je die mensen dan al wat beter begint te kennen, dan luister je ook al eens sneller naar hun ‘werk’. Deze mensen doen het met zo’n passie dat ze gegarandeerd niet graag hebben dat we het hun werk noemen. In mijn auto is het dus steevast City Music, Studio Ajoin of Ajoin Music, met een “Feel Good” smile op mijn gezicht.

En dan enkele weken geleden kreeg ik de vraag gesteld of ik geïnteresseerd was om voor hun radio te werken. Ik mag de sociale media structureren, coördineren en helpen ondersteunen. Dit houdt in dat ik kan en mag teksten schrijven, creatief zijn, mee brainstormen, samenwerken met journalisten en heel veel mensen leer kennen.

Tja, dat zijn van die vragen waar ik niet lang hoef over na te denken.

Wat ik op de 2 weken al geleerd en gezien heb: het is verdomd keihard werken om een live uitzending vlekkeloos te laten verlopen. Zij werken constant met een race tegen de klok, moeten voortdurend alert zijn voor wat er gaande is in de wereld en zichzelf elke dag heruitvinden.

Ik heb er ook een pak fijne collega’s met een flinke dosis humor bijgekregen. En wat zottigheid is toch de saus van het leven.

Made in Oost-Vlaanderen wijdde een mooi artikel over ons concept ‘Totaaloplossing voor je administratie’. Leuk hé?!

Het artikel kan je hier rechtstreeks lezen op de site van Made in Oost-Vlaanderen.

Voor het concept zelf verwijs ik je graag door naar mijn collega’s van SoftSuit.

Wacht niet langer. Geef jezelf terug die tijd!

Ik ontmoette Jos Cools toen ik bij de firma Gadeco bvba werkte. Hij kwam er een software programma voorstellen. Later, toen ik pas zelfstandig was, liep ik hem opnieuw tegen het lijf op de Open Coffee van Freelance Network. We hadden een leuke babbel, kaartjes werden uitgewisseld.

Enkele maanden nadien kreeg ik een belletje van hem. Hij was, samen met Pascal Van Puymbroeck, met een idee aan het spelen en had graag dat ik er eens naar luisterde. Er kon misschien een samenwerking uit verder komen. Tja, mijn nieuwsgierige ik was onmiddellijk geprikkeld en hey, met luisteren geeft men geen geld uit!

Op 31 mei was onze eerste afspraak en twee uur later was een concept geboren. Je bent ook nieuwsgierig hé? 🙂

Pascal heeft een softwarebedrijf SoftSuit. Jos doet de sales voor SoftSuit. Zij ontwikkelen op maat gemaakte programma’s voor kleine ondernemingen, waaronder Quill. Niet het traditionele boekhoudprogramma, neen, dat is het niet hoor. Quill neemt de dagelijkse routinejobs uit handen van ondernemers, automatiseert eindeloos inputwerk in excel. Het is ideaal voor kleine zelfstandigen zoals loodgieters, winkels, verhuurbedrijven, juweliers, bouwondernemingen, etc…

Maar een nieuw programma vergt toch extra werk Wis? Al dat ingeven van de baisgegevens, of het verwerken van de gegevens, niet? Gaan die ondernemers dan wel echt tijd terugkrijgen?

JA! Want dit is net het concept…freelancers werken met SoftSuit samen en doen voor de klant al het inputwerk. Op de leverdatum krijgt de ondernemer een programma dat volledig klaar is om mee te werken. Ook krijgt hij een persoonlijke opleiding in zijn bedrijf.

Het voordeel: er komt heel wat meer tijd terug vrij om zaken te doen of gewoon weer eens op zondag zonder schuldgevoel te kunnen genieten van de familie of op vrijdag eindelijk eens tijdig op dat etentje met vrienden te arriveren zonder stress. Een ontspannen ondernemer is een betere ondernemer.

Op 2 maand tijd hebben we een netwerk van freelancers uitgebouwd zodat we ondernemingen en zelfstandigen kunnen van dienst zijn van de kust tot in Antwerpen. De eerste klant met administratieve ondersteuning is ondertussen een feit.

Een concept helemaal waarvoor ik sta: het ontzorgen van ondernemers. Voor de mediacampagne rond het lanceren van het concept verzorgde ik de nieuwsbrieven en de Flyer. Schrijven en creatief zijn, that’s what I like.

Op donderdag 6 oktober stellen we ons concept voor aan het publiek. Dit gaat door in Royal Astrid Hotel te Aalst. Interesse? Schrijf je dan maar vlug in. Je bent meer dan welkom al is het voor een babbel.

 

Love To Be Free is het freelance netwerk voor zelfstandige dienstverleners van Unizo. Leuk zou je zo denken, een community. Laat ik eens kijken of het de moeite loont om me lid te maken?

Ze gaven voor de Week van de Freelancer een heleboel webinars waarvoor je je kon inschrijven. Er zaten een paar interessante onderwerpen bij. Laat ik me inschrijven…

Oeps, om 9u…neen, dan moet ik werken. Om 12u…neen, ben bij klant en moet werken. Aa…hier er is eentje om 20u…neen, geen onderwerp voor mij, ik ben al bezig in hoofdberoep.

Misschien moet ik me dan inschrijven op de webinars om ze achteraf te bekijken…aaa…neen, betalend. Hmm…pittige prijs om LoveToBeFree te zijn…neen dank u…geen meerwaarde.

Conclusie: Unizo, doen jullie dit echt voor de freelancer? Ja? Misschien dan de webinars leggen op uren dat we er tijd voor hebben? Overdag dienen wij te werken voor klanten.

’s Avonds om 20u dat was pas een goed uur…maar daar zal uw personeel waarschijnlijk niet happig voor zijn :-). En uw prijs…tja…too high!

Wat ik wel interessant vond en gratis kon bekijken was onderstaand:

[slideshare id=62748821&doc=simongryspeert-freelancerfactsandfigures2016-160605222435]

Ik ben sedert dag 1 lid van Freelance Network. De stuwende kracht hierachter is Michel Piedfort en die weet verdomd heel goed wat een freelancer nodig heeft. Deze organisatie doet concrete dingen voor ons en is betaalbaar.

Dus freelancers, als je moet kiezen ga voor deze laatste. Tal van leuke opportuniteiten en opdrachten krijg je er zo bij…met de glimlach. Kom eens naar een Open Coffee en snuif de sfeer op.

 

W!Scan bestaat 9 maanden. Tijd om even stil te staan en te evalueren. Waar sta ik? Waar wil ik naartoe? Wat doe ik goed? Wat moet en/of kan verbeteren? Zijn de tools die ik gebruik efficiënt? Moet ik iets extra studeren?

Over het algemeen ben ik tevreden. Ik durf ook wel te zeggen dat ik best fier ben over wat ik tot hiertoe heb gepresteerd. Het is wel nog iedere dag een leerschool. Vermoedelijk zal dat ook zo blijven. Er zijn enkele dingen waarvan ik denk: damn, hier moet ik mij in verdiepen.

Dat het geen 9 to 5 job is, is wel heel duidelijk maar in job-tevredenheid scoor ik hoog. Mijn gezin heeft zich mee moeten aanpassen. Er moet heel wat meer gepuzzeld worden om alles rond te krijgen. Maar hey, waar een wil is, is een weg. Iedereen draagt zijn steentje bij en ik wens hen hiervoor toch eens te bedanken. Want als je niet gesteund en begrepen wordt, dan moet je er niet aan beginnen.

Aangezien het nu niet direct mijn karakter is om te zeggen: “Het is goed zoals het nu gaat dus zo doe ik het voor de rest van mijn dagen”, heb ik mezelf 2 vragen gesteld.

Wis, als er iets is dat je heel graag nog zou leren, wat zou het dan zijn?

Spaans, ik wil echt Spaans leren. Ik had me in september ingeschreven voor de avondschool. Iedere donderdag ging ik trouw naar de les. Maar vanaf februari verdubbelde mijn werkvolume en was het geen optie meer. Ik heb nog geprobeerd om het bij te houden en superjuf Vanessa Bruyland heeft hierin geholpen maar ik heb de handdoek in de ring moeten gooien.

Als fan van The Huffington Post stootte ik op volgende artikel. Als die mannen Turks kunnen leren in amper 7 dagen tijd, dan moet het mij toch wel lukken om Spaans te leren?! Dus schreef ik mij in op Babbel. Ik heb 6 maanden de tijd om het onder de knie te krijgen. Volledig op mijn eigen ritme maar mits enige discipline.

Wis, welk doel ga je jezelf stellen voor 2018?

Buitenland. Ik wil met W!Scan in het buitenland werken. En als ik de lat dan toch hoog mag leggen, iets met sport in een Spaans sprekend land :-).

Of ik het ga realiseren? Geen idee maar ik zal er alleszins heel hard mijn best voor doen om zo dicht mogelijk bij dat punt te komen.

 

De mens is een boeiend wezen. Ik vind het heerlijk om ergens gewoon naast een wildvreemde te gaan zitten en een gesprek aan te knopen. Mooie verhalen en soms ook trieste, leuke anekdotes, weetjes, tips & tricks, een stukje geschiedenis, allemaal dingen die spontaan met je gedeeld worden enkel en alleen omdat je een luisterend oor hebt. Er zijn zo veel inspirerende mensen rondom ons.

Het is nu niet zo dat ik actief op zoek ga naar deze mensen en hun verhalen, neen, deze gesprekken ontstaan spontaan. Ze beginnen met een eenvoudige ‘Goedendag’ en een glimlach. Zo simpel is het leven.

Schrijven is al een tijdje een passie van mij. De kracht van woorden wordt te vaak onderschat. Soms kunnen ze slaan, ontroeren maar het mooiste vind ik dat ze aanmoedigen, aanzetten tot nadenken of het eindelijk realiseren van je dromen. Bloggen is dan ook dé uitvinding. Je kan er je ei kwijt, valt er niemand mee lastig en laat iedereen de keuze of ze je woorden willen lezen of niet.

Maar er is altijd die honger naar meer, die droom van een eigen column in een krant of tijdschrift, het uitdragen van een boodschap, inspireren of gewoon wat amusement. Ik was dan ook blij dat ik, al is het maar eventjes, mocht proeven van Het Schrijven in samenwerking met Het Opzet en DIFT.

De website van Dok Noord publiceerde reeds mijn stukjes van Illie Mangaro, Concordia en eKart. Daarnaast staan er blogstukjes in de pipeline over In The Pocket, Oxygen, Kids & Play en Eetavontuur. Stuk voor stuk over mensen met een mooi, boeiend en inspirerend verhaal.

En mocht je dit weekend echt niet weten wat te doen, het is opendeurweekend op Dok Noord. Er zijn vele dingen te beleven en te proeven. Het is een prachtige reconversie geworden en dus zeker de moeite waard om eens te gaan rondhangen. En wie weet treffen we er elkaar wel voor een leuke babbel.

 

Ik neem je mee terug in de tijd, naar het jaar 2000. Het beginpunt van mijn cirkel.

Ik was nog niet zo lang gehuwd en zwanger van kind 1. Qua werken was ik wat het noorden kwijt. Ik wist niet wat ik precies wou maar ik wist wel dat dit het niet was. Op aanraden van enkele vrienden, liet ik een screening en analyse uitvoeren door Deloitte&Touche in Gent. Een halve dag heb ik er gezeten voor het invullen van allerlei vragenlijsten en persoonlijke gesprekken. Binnen de week lag het volledige rapport van mijn persoonlijkheid, kwaliteiten en minpunten op de keukentafel.

Verhelderend moet ik zeggen; het gaf me een klaar beeld van waar ik naartoe moest werken. Flexibiliteit, Variatie, Creativiteit, Autonoom werken,…het waren enkele van de sleuteleigenschappen. Grote probleem was dat ik niet de juiste diploma’s had om deze kwaliteiten te staven. Ik moest dus op zoek gaan naar werkgevers die in mij geloven.

De dame van Deloitte&Touche belde me kort na het afnemen van de testen op. Ze had een bedrijf daar in het Gentse die een logistieke medewerker zocht. Het zou voor mij een goede leerschool zijn en een eerste stap in de richting waar ik naartoe wou. Ze had al met de personeelsverantwoordelijke gepraat en ik mocht me gaan presenteren.

En zo kwam ik terecht bij Pauwels Trafo Gent in Dok-Noord, aan de Gentse haven. Ze zaten in de oude ACEC-gebouwen en bouwden transformatoren. Het interieur was met linoleum, grote ramen en hoge plafonds. Om naar de productie-afdeling te gaan had ik een fiets nodig. Mooie grote gebouwen waren het. Ik evolueerde er van logistieke medewerker naar aankoper tot ik in 2002 het bedrijf verliet. Een sluiting hing boven het hoofd en dat maakte ik liever niet mee. Het fabriek sloot kort er na effectief de deuren.

Vandaag, zo’n 16 jaar later, beland ik door een opdracht opnieuw in datzelfde gebouw. De buitengevel is nog steeds dezelfde, netter wel en gezandstraald maar structureel ongewijzigd. Als ik nu de hele site wil rond gaan, heb ik opnieuw een fiets nodig. Hier kan men nu wonen, winkelen, werken. Het is een prachtige, hippe buurt geworden.

Daar in dat gebouw is mijn zwerftocht begonnen naar die ultieme job met al die sleutelwoorden in. Het is ook in dat gebouw dat ik me vandaag realiseer: mijn cirkel is rond! Ik HEB die job met al die sleuteleigenschappen in, waar ik mezelf ten volle kan in uitleven. Deze mooie gebouwen en ik ondergingen dezelfde metamorfose in eenzelfde tijdsspanne. Maar wat nog frappanter is: de man die in 2000 de ACEC-fabriek kocht omdat hij erin geloofde dat het iets moois kon zijn, is mijn opdrachtgever.

Zoals ik zei: mijn cirkel is rond.

PS: Op 18 maart 2016 is het grote opening van Dok Noord. Kom er zeker eens kijken. Wie een leuke woning zoekt, het is er prachtig! Check regelmatig de facebookpagina.

“Je bent wat je diepste wens is.
Zoals je wens is, zal je wil zijn.
Zoals je wil is, zullen je daden zijn.
Zoals je daden zijn, zal je lot zijn.”

BRIHADARANYAKA UPANISHAD

Iedereen die van Aalst is of Aalst goed kent, kent ook de Bonneterie Bosteels – De Smeth, alias Du Parc. Deze voormalige breigoedfabriek bevindt zich op de Erembodegemstraat 25/33 te Aalst.

Alles begon in 1880 met de oprichting van een éénmanszaakje ‘G. Bosteels – De Smeth’ in de Zonnestraat 1-3 te Aalst door Gustaaf Bosteels. Zij maakten hoofdzakelijk gebreide handschoenen en al snel barstte het bedrijf uit zijn voegen. Een nieuwe locatie drong zich op.

In 1922 startte de bouw van het fabriek in de Erembodegemstraat 25 te Aalst. Vanaf 1927 wijzigde de naam naar ‘Bonneterie Bosteels – De Smeth NV’ en in 1933 namen zij de breigoedfabriek ‘Labor’ over.

In de 3 fabrieken werden gebreide handschoenen, dameskousen in rayonne en kasjmier en standaardkousen voor kinderen, dames en heren geproduceerd. De gebruikte grondstoffen waren gemerceriseerde (zijdeachtige, glanzende) garens uit rayonne, kasjmier, katoen en soms ook wol.

Van de 2e wereldoorlog hadden ze niet veel hinder, alles draaide goed door. In 1953 kwam er de grote doorbraak met de merknaam ‘Du Parc’, een verwijzing naar de ligging van de fabriek, vlak naast het stadspark van Aalst. Deze kousen waren enkel in speciaalzaken verkrijgbaar en maakten van de fabriek de voornaamste werkgever in de streek van Aalst.

Tijdens de jaren 60 waren ze marktleider op het gebied van panty’s, kousen en sokken en stelden meer dan 600 mensen te werk. In de jaren 70 kwam er het merk ‘Minouche’ (panty’s en kousen speciaal voor de grootindustrie) er bij en de damesslips.

Het fabriekje in de Zonnestraat werd gesloten en er was een filiaal in Tienen.Maar vanaf de jaren 80 verging het hen zoals bij de meeste bedrijven: de mode veranderde, de panty’s waren niet meer zo geliefd. Daarbovenop waren er de hoge loonkosten en de groeiende concurrentie van grote winkelketens. De inmiddels vierde generatie werd voor de keuze gesteld: er mee stoppen of internationalisatie?

Zij kozen voor de 2e optie. De vennootschap werd omgevormd tot de ‘Bosteels Group’, waarbij de vestiging in Aalst werd gereduceerd tot een distributiecentrum. Eerst werd geïnvesteerd in de overname van de Roemeense fabriek ‘Adesgo’. Nadien volgde de overname van het Poolse breigoedproducent ‘Syntex’ en de eveneens in Roemenië gevestigde onderneming ‘Elca’. Het familiebedrijf hoopte dat in de breigoedsector een internationale consolidatie zou plaatsvinden, waarbij enkel grote groepen nog in staat zouden zijn om rendabel te produceren en te voldoen aan de eisen van de internationale klanten.

Maar helaas bleek de afzet op de lokale Belgische markt te klein te zijn om de noodzakelijke investeringen te financieren en op 1 maart 2001 werden de boeken neergelegd. De merknaam “du Parc” werd in 2001 overgenomen door het Nederlandse bedrijf Nedac Sorbo. Het kousenmerk leeft verder als duParc en werd ondergebracht bij Sorbo Fashion. De kousen worden vooral in Nederland en België verkocht. De buitenlandse afdelingen werden eveneens verkocht en bestaan ook nog steeds.

Sedert 2001 staan de fabrieksgebouwen dus leeg. Ze zijn verloederd, verwaarloosd, beschadigd door hooligans en snoodaards. Er wordt brand gesticht door jongeren die denken dat dat cool is. Kinderen van 14 tot 16 jaar kruipen over de omheining van het stadspark. Langs een brandweerslang klimmen ze langs de gevels naar het glazen dak. Levensgevaarlijk! Een prachtig, karaktervol gebouw staat daar maar te staan.

Maar wat heeft dit allemaal met W!Scan te maken?

Wel, ik heb het genoegen om voor de nieuwe eigenaar te mogen werken. Deze gaat de gebouwen in hun eer en volle glorie herstellen. De hele site krijgt een herbestemming. Dit project is te mooi om niet te delen met de wereld.

Een historisch gebouw, een gevestigde waarde in Aalst, wordt teruggegeven aan de bevolking. Het wordt een thuishaven voor de jeugd, sporters, families. Er komt niet alleen sport en spel maar ook cultuur en groen, het wordt een geïntegreerd geheel met het nieuwe stadspark.

Vanaf 2017 fietst men met de hele familie, groot en klein, naar site Du Parc. Opa en oma gaan wandelen in het stadspark, mama gaat met de kleinste naar de binnenspeeltuin, grote broer gaat zich uitleven op het skatepark of het trampolinepark en de papa, wel die doet zijn work-out in de Crossfit. Leuk vooruitzicht, toch?

En ik, ik mag hem helpen om dit allemaal te realiseren. Ik wil jullie graag meenemen op mijn fantastische en spannende reis. Groei mee met mij en dit mooie project en in de zomer van 2017 klinken we samen op de opening ervan. Deal?